امید و عشق
آموخته ام هرگاه که ناامید میشوم، خداوند با همه عظمتش عاشقانه انتظارم را میکشد، چه امیدی از این بالاتر ....امید و عشق
آموخته ام هرگاه که ناامید میشوم، خداوند با همه عظمتش عاشقانه انتظارم را میکشد، چه امیدی از این بالاتر ....آدرس پرسیدن
- سلام آقاهه
+ سلام عزیزم
- ندیدین
این دوستای ما از کدوم طرف رفتن
+ از اون طرف
- مرسی
+ خواهش
میکنم
(شاید با این سرعتی که اینترنت ایران داره خیلی طول بکشه ولی ارزشش رو داره)
***روز جهانی زن مبارک***
تقدیم به کسی که تموم زندگیمه و صادقانه دوستش دارم
هرچند الان ازش دورم، ولی امیدوارم فاصله ها تموم بشه
یکی بود یکی نبود
واقعا چرا همیشه هم تو قصه هم تو واقعیت یکی بود یکی نبوده؟
واقعا چرا هیچ وقت این یکی با اون یکی نبوده؟
چرا هر وقت این یکی عاشق اون یکی بوده اون یکی حتی به فکرش نبوده؟
چرا هر وقت بود بوده، در مقابل نبودم بوده؟ چرا همیشه یکی تنها بوده؟
با همه این تفاسیر، خوبه که تو این بود و نبودا خدا بوده... همینم برای ما کافی بوده...
مرا اینگونه باور کن...
کمی تنها، کمی بی هم نفس
کمی از یادها رفته...
فقط خدا ترک ما نکرده
خوبه خدا جایی نرفته
بی شک مرا گناهی هست...
بی شک برای این گناه بخشایشی هست...
بخشش و بخشاینده ای هست...
مرا اینگونه باور کن.....
بی خیالت نمیشوم
هر چه تو را نگاه میکنم سیر نمیشوم
با داشتن تو ، حتی با غصه های بازی این زمانه پیر نمیشوم
تو به من محبت برسان ، من با بی محبتی هیچکس دلگیر نمیشوم
تو تنها در قلب من باش ، در این راه نفسگیر زندگی ، همنفسم باش
قلبم با قلب هیچ غریبه ای درگیر نمیشود.
اسیری بودم در قفس تنهایی ،
حالا گرفتارم در قلب تو ،
مطمئن باش با هیچ کلیدی آزاد نمیشوم
اشکم را در نیار ، نا امیدی را به قلبم نرسان ،
من با هیچ حادثه ای پشیمان نمیشوم
هر چه از نبودن بگویی ، من از بودن می گویم
هر چه از فاصله بگویی ، من از در کنار تو بودن میگویم
هر چه از من نفرت داشته باشی ، من از عشق تو میگویم
هیچگاه از عاشق بودن خسته نمیشوم
در خلوت عاشقانه ی من ، تو در رویاهای منی
ببین که با تو چه رویاهایی در سر دارم ،
عزیزم هیچگاه از این خیالات دلزده نمیشوم
روزی در خیال عشق تو بودم ،
تا تو را به دست نیاوردم بی خیال نشدم
با همان خیال خوش ، عاشقت شدم ،
با همان خیال ، همان آرزوی محال ،
در دریای بی کران عشقت غرق شدم.
هر چه تو را نگاه میکنم سیر نمیشوم ،
ای سرنوشت هر چه میخواهی با دلم بازی کن ،
من هیچگاه بازنده نمیشوم!
سلام دوستان گل
از امشب دیگه تنهای تنها شدم،
امشب دومین هم اتاقیم هم رفت، دیگه هر دو تاشون فارغ التخصیل شدن و به جرگه بیکاران محترم پیوستند، اینم از مملکت ما کارشناسان ارشد یکی از بهترین دانشگاهان ایران بیکار باشند. وزیر کار هم که با افتخار اعلام میکنند که نرخ بیکاری بین افراد لیسانس و بالاتر 20 برابر افراد زیر دیپلمه، جالبه دیگه زمونه برعکس شده، بری 20 سال درس بخونی که بیکار بشیم!!!!
داش مموتی هم اعلام میکنند که ما بیکاری نداریم.واسه کاهش نرخ بیکاری هم تعریف بیکاری رو عوض کردن (حداقل یک ساعت کار در هفته!!)
منم که چند ماه دیگه به این قشر عظیم بیکار خواهم پیوست، البته دوستام به من میگفتند تو فئودالی میتونی بری رو باغ و زمیناتون کار کنید، خوبه از بیکاری بهتره!!!
از بحثمون منحرف شدیم، من ماندم و تنهایی و خدا. تنهایی هم خوبه هم بد:بدیش اینه که بعضی وقتا حوصله آدم سر میره، و بقول مامانم که میگفت نباید تنها باشی، چون اگه مریض بشی و بیافتی گوشه اتاق کسی خبر نداره، اونم من که تازه متوجه شدم که بیمارم.
دسته جمعی کارها رو هم تقسیم میکردیم، البته اون دوستم خیلی تنبل تشریف داشتن، بیشتر کارا رو خودم میکردم، مخصوصا آشپزی(بزنم به تخته آشپزیم خوبه
).
خوبیایی هم داره، اینکه خودت همه کاره ای ، هروقت دوست داشتی غذا میخوری یا میخوابی، هر آهنگی دوست داشتی با صدای بلند گوش میدی
، واسه کسی هم که درسخون باشه، میتونه راحتتر درس بخونه(البته من آخرین باری که درس خوندم، فکر کنم 6-7 ماه پیش بود
).
تو تنهایی آدم بیشتر میتونه به کارایی که تو گذشته کرده، فکر کنه و ببینه که کجا اشتباه کرده، تا ازشون تجربه بگیره (مثل من که با اشتباهم همه چیزم رو از دست دادم) و همچنین میتونه بیشتر با خدای خودش خلوت کنه.
آره دیگه من موندم و تنهایی و یه عالمه آهنگ و فیلم! با یه وبلاگ، دیگه بیشتر میام تو وبلاگ و امیدوارم که شما دوستای وبلاگی تنهام نزارین
