به بهانه ۵ اسفند روز مهندس

 اولا این روز رو به همه مهندسین٬ بویژه مهندسین سبز (مخصوصا مهندس میرحسین موسوی و  شهدای مهندس راه آزادی) تبریک میگم و به امید آزادی  ایران عزیزمان

                                     

                                          

دوما اینکه مهندسان عزیز بدانند که: برای مهندسین بن بستی وجود ندارد. آنان یا راهی خواهند یافت٬ یا راهی خواهند ساخت 

 در ادامه مطلب هم طنزی در مورد مهندسان آمده است که امیدوارم خوشتون بیاد 

تفاوت بچه های ایرانی و ژاپنی!!

در مهد کودکهای ایران ۹ صندلی میذارن و به ۱۰ بچه میگن هر کی نتونه سریع برای خودش یه جا بگیره گرگه و …. ادامه بازی. بچه ها هم همدیگر رو هل میدن تا خودشون بتونن روی صندلی بشینن.
با این بازی ما از بچگی به کودکان خود آموزش میدیم که هرکی باید به فکر خودش باشه.
در مهد کودکهای ژاپن ۹ صندلی میذارن و به ۱۰ بچه میگن اگه یکی روی صندلی جا نشه همه باختین. لذا بچه ها نهایت سعی خودشونو میکنن و همدیگر رو طوری بغل میکنن که کل تیم ۱۰ نفره روی ۹ تا صندلی جا بشن و کسی بی صندلی نمونه. بعد ۱۰ نفر روی ۸ صندلی، بعد ۱۰ نفر روی ۷ صندلی و همینطور تا آخر.
با این بازی اونا به بچه هاشون فرهنگ همدلی و کمک به همدیگر رو یاد میدن!

میلاد پیامبر صلح و انسانیت مبارک

ایام خجسته میلاد نبی اکرم و پیامبر رحمت و مهربانی برهمه پیروان آن محبوب دلها

مبارک باد

درسی بیاد ماندنی از دونده ای که آخر شد

درسی بیاد ماندنی از دونده ای که آخر شد    

 در سال 1968 مسابقات المپیک در شهر مکزیکوسیتی برگزار شد. در آن سال مسابقه دوی ماراتن یکی از شگفت انگیز ترین مسابقات دو در جهان بود. دوی ماراتن در تمام المپیک ها مورد توجه همگان است و مدال طلایش گل سرسبد مدال های المپیک. این مسابقه به طور مستقیم در هر 5 قاره جهان پخش می شود. 

کیلومتر آخر مسابقه بود دوندگان رقابت حساس و نزدیکی با هم داشتند، نفس های آنها به شماره افتاده بود، زیرا آنها 42 کیلومتر و 195 متر مسافت را دویده بودند. دوندگان همچنان با گامهای بلند و منظم پیش میرفتند. چقدر این استقامت زیبا بود. هر بیننده ای دلش میخواست که این اندازه استقامت وتوان داشته باشد. دوندگان، قسمت آخر جاده را طی کردند و یکی پس از دیگری وارد استادیوم شدند.استادیوم مملو از تماشاچی بود و جمعیت با وارد شدن دوندگان، شروع به تشویق کردند.

چطور،بهتر زندگی کنم؟

پرسیدم:

چطور،بهتر زندگی کنم؟

با کمی مکث جواب داد:

گذشته ات را بدون هیچ تأسفی بپذیر

با اعتماد ، زمان حالت را بگذران

و بدون ترس برای آینده آماده شو

ایمان را نگهدار و ترس را به گوشه ای انداز

شک هایت را باور نکن

وهیچگاه به باورهایت شک نکن

زندگی شگفت انگیز است 

در صورتیکه بدانی چطور زندگی کنی

پرسیدم،آخر ....

و او بدون اینکه متوجه سؤالم شود

ادامه داد:

مهم این نیست که قشنگ باشی

قشنگ این است که مهم باشی!

حتی برای یک نفر.

کوچک باش و عاشق

که عشق

خود می داند آئین بزرگ کردنت را 

بگذار عشق خاصیت تو باشد

نه رابطه خاص تو با کسی.

موفقیت پیش رفتن است

نه به نقطه ی پایان رسیدن.

داشتم به سخنانش فکر می کردم

که نفسی تازه کرد و ادامه داد... 

هر روز صبح در آفریقا

آهویی از خواب بیدار میشود

و برای زندگی کردن و امرار معاش